Δες τους πίνακες του καλλιτέχνη και σημείωσε τα δικά του λόγια που εμφανίζονται στο ταινιάκι.
ΡΑΦΑΗΛ ΣΑΝΤΣΙΟ (1483-1520)
Ο Ραφαήλ Σάντσιο ήταν Ιταλός ζωγράφος και αρχιτέκτονας της Αναγέννησης. Γεννήθηκε το 1483 στο Ουρμπίνο και πέθανε το 1520 σε ηλικία 37 χρονών. Πατέρας του ήταν ο ζωγράφος Τζοβάννι Σάντι. Αν και πέθανε πολύ νέος, άφησε ένα σπουδαίο έργο που επηρέασε τους μετέπειτα καλλιτέχνες. Ήταν μαθητής του Περουτζίνο και διδάχτηκε απ’ αυτόν τη συμμετρική σύνθεση του χώρου και την ήρεμη ομορφιά των προσώπων, που χαρακτηρίζουν τους πίνακες της νεανικής του ηλικίας. Χαρακτηριστικό έργο του είναι η «Οι Γάμοι της Παναγίας», με το οποίο θεωρείται ότι κλείνει ο πρώτος κύκλος της καριέρας του. Το 1504 πήγε στη Φλωρεντία κι εκεί, κάτω από την επίδραση του Λεονάρντο ντα Βίντσι και του Μιχαήλ Άγγελου, οι μορφές του έγιναν πιο αρρενωπές και ρεαλιστικές, τα χρώματα πιο δυνατά και η σύνθεση λιγότερο επιτηδευμένη. Σε ηλικία 25 χρονών ο Πάπας Ιούλιος ο Β΄ τού ανάθεσε τη διακόσμηση των αιθουσών Στάνζε του Βατικανού. Η τέχνη του πλέον αναγνωρίζεται και έχει την μια επιτυχία μετά την άλλη διακοσμώντας τοίχους και οροφές με τις τοιχογραφίες του. Στην αίθουσα «Της Υπογραφής» οι τοιχογραφίες αναφέρονται σε τέσσερις κλάδους: τη Θεολογία, τη φιλοσοφία, την ποίηση και τη νομική. Εδώ υπάρχει και το περίφημο έργο του «Η Σχολή των Αθηνών» όπου παρουσιάζεται μια φανταστική συνάθροιση φιλοσόφων. Ανάμεσά τους και οι μορφές του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Μετά τον θάνατο τού Μπραμάντε τού ανατέθηκε η συνέχιση των εργασιών για τον Άγιο Πέτρο και οι ταπισερί της Καπέλλα Σιξτίνα. Το 1514 ο Ραφαήλ ζωγράφισε μια μικρότερη τοιχογραφία στην έπαυλη Φαρνεζίνα, τον «Θρίαμβο της Γαλάτειας», όπου εμφανίζεται η Γαλάτεια με τους χαρούμενους συντρόφους της. Του ανατέθηκαν επίσης μια σειρά προσωπογραφίες διασημοτήτων, ανάμεσα τους και του Ιουλίου του Β΄. Ακόμα ζωγράφισε πολλές Μαντόνες, δηλαδή Παναγίες, που η ομορφιά τους είναι εντελώς γήινη. Στη σύντομη ζωή του εργάστηκε μ' ενθουσιασμό και σε πολλούς τομείς της τέχνης, κυνηγώντας συνέχεια ένα ιδανικό ομορφιάς και αρμονίας. Ενώ ακόμη ζούσε ο Ραφαήλ είχε αποκτήσει τεράστια φήμη και επιρροή και έγινε θρύλος μετά τον θάνατό του.
Μουσική: Νίκος Συμεωνίδης, "Μπαρόκ Κίνηση ΙV"
Υλικό από "τρελό σχολείο"