Η εκπαίδευση των κοριτσιών στο Βυζάντιο
Η εκπαίδευση στο Βυζάντιο δεν ήταν υποχρεωτική.
Τα κορίτσια δεν πήγαιναν στο σχολείο, αλλά έμεναν στο σπίτι και μάθαιναν να κεντούν, να πλέκουν και να υφαίνουν.
Η εκπαίδευση στο Βυζάντιο - Τα φτωχά αγόρια
Δεν πήγαιναν στο σχολείο και κάποια φτωχά αγόρια που έμεναν στο σπίτι και βοηθούσαν στις δουλειές, μάθαιναν δε από τους παππούδες και τις γιαγιάδες τα έθιμα και τις παραδόσεις των βυζαντινών. Αργότερα πήγαιναν χωρίς μισθό δίπλα σε τεχνίτες και μάθαιναν την τέχνη για δυο χρόνια. Μετά μπορούσαν ή να παραμείνουν με μισθό ή να βρουν αλλού εργασία. Ήταν χαρακτηριστικός ο σεβασμός προς τον τεχνίτη που κρατούσε και ολόκληρη τη ζωή τους.
Τα σχολεία ήταν ιδιωτικά
Τα σχολεία ήταν εκκλησιαστικά ή ιδιωτικά και στεγάζονταν σε ναούς, μοναστήρια ή σε σπίτια. Στα εκκλησιαστικά σχολεία γίνονταν δεκτά δωρεάν και παιδιά από φτωχές οικογένειες ή παιδιά που είχαν διακριθεί για τη φιλομάθειά τους. Και στα εκκλησιαστικά και στα ιδιωτικά σχολεία πληρώνονταν δίδακτρα σε χρήμα ή σε είδος ανάλογα με το επάγγελμα των γονιών τους.
Οι τρεις βαθμίδες της εκπαίδευσης
Υπήρχαν τρεις βαθμίδες εκπαίδευσης : Η Προπαιδεία, η Εγκύκλιος Παιδεία και το Πανεπιστήμιο.
Στην Προπαιδεία πήγαιναν οι μαθητές 6 - 8 ετών για τέσσερα χρόνια.
Στα 2 πρώτα χρόνια μάθαιναν να διαβάζουν, να γράφουν και να λογαριάζουν.
Στα επόμενα 2 χρόνια μάθαιναν αριθμητική, γραμματική, ορθογραφία. Το πιο συνηθισμένο βιβλίο για την ανάγνωση ήταν το Ψαλτήρι. Ακόμα αποστήθιζαν κείμενα του Ομήρου, της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης και μύθους του Αισώπου. Μάθαιναν επίσης να τραγουδούν και να ψέλνουν.
Η στοιχειώδης εκπαίδευση στο Βυζάντιο
Η μέση εκπαίδευση στο Βυζάντιο
Ιστορικές Πηγές
Πηγή 1
Στο βυζαντινό σχολείο
Οι αίθουσες των σχολείων ήταν στενές και είχαν μικρά παράθυρα. Οι μαθητές κάθονταν σε ξύλινους πάγκους, σε χαμηλούς σκίμποδες1, σταυροπόδι στο πάτωμα και συχνά όρθιοι. Ο γραμματιστής2 στήριζε τα βιβλία του σε αναλόγιο. Τα παιδιά έβαζαν τα σύνεργά τους σε ένα μικρό υφασμάτινο σάκο, το μάρσιπο. Συνηθισμένο αναγνωστικό τους ήταν το ψαλτήρι3. Έγραφαν πάνω σε πλάκα με κοντύλι και έσβηναν μ’ ένα μικρό σφουγγάρι. Εκτός από τις πέτρινες πλάκες υπήρχαν κι άλλες αλειμμένες με κερί. Σ’ αυτές έγραφαν με μυτερό καλάμι. Στις μεγαλύτερες τάξεις έγραφαν με μελάνι πάνω σε παπύρους, σε περγαμηνές4 και σε χαρτί, από το 10ο αιώνα και μετά.
- σκίμποδας : χαμηλό σκαμνί
- γραμματιστής : ο δάσκαλος των πρώτων γραμμάτων
- ψαλτήρι : εκκλησιαστικό βιβλίο με συλλογή ψαλμών
- περγαμηνή : επεξεργασμένο δέρμα μικρού ζώου
Ιωάννης Μαλάλας, Χρονικό