 |
 |
 |
 |
Τι είναι το επιτραπέζιο παιχνίδι ; (κλικ)
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟ
Απρόσωπα ρήματα και απρόσωπες φράσεις
Απρόσωπα λέγονται τα ρήματα που βρίσκονται μόνο στο γ' ενικό πρόσωπο και δεν έχουν υποκείμενο συγκεκριμένο πρόσωπο ή πράγμα αλλά, όπως θα δούμε μια ολόκληρη πρόταση.
|
Απρόσωπα ρήματα |
|
|
α) τα ρήματα πρέπει, πρόκειται, συμφέρει, μέλλεται, νοιάζει, ενδιαφέρει, συμβαίνει, ταιριάζει, ενδέχεται. |
Πρέπει να ακολουθείται τους κανόνες. Δεν πρόκειται να έρθει. |
|
β) Τα ρήματα που φανερώνουν φυσικά φαινόμενα, όπως βρέχει, βροντά, αστράφτει, φυσά(ει), χιονίζει, χαράζει, φέγγει, ξημερώνει, βραδιάζει, νυχτώνει, χειμωνιάζει, καλοκαιριάζει. |
Από το πρωί χιονίζει στα βουνά. Αστράφτει και βροντάει όλη νύχτα. |
|
γ) Το γ΄ ενικό πρόσωπο πολλών ρημάτων που συνήθως είναι προσωπικά (έχουν υποκείμενο δηλαδή κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο ή πράγμα): λέγεται, διαδίδεται, ακούγεται, αναγγέλλεται, αξίζει, μοιάζει, ανακοινώνεται, υποτίθεται, συμπεραίνεται, φαίνεται, αρκεί, φτάνει, πειράζει, μπορεί, τυχαίνει, χρειάζεται, αποφασίζεται, απαιτείται, γίνεται κ.ά. |
Ακούγεται πως ήταν ατύχημα. Απαγορεύεται να πάτε εκεί. Υποτίθεται ότι ξέρεις καλά την κατάσταση. Φαίνεται ότι όλα θα πάνε καλά. |
|
δ) Το γ' ενικό πρόσωπο των ρημάτων είμαι, έχω, κάνω, περνώ δηλαδή τα είναι, έχει, κάνει, περνά(ει), όχι βέβαια σε όλες τις περιπτώσεις. |
Είναι να φύγουμε μεθαύριο. (- Πρόκειται) Αύριο θα έχει κακοκαιρία. Δεν κάνει να μου λες ψέματα. (= Δεν πρέπει) Δεν περνάει από εδώ. (Δεν υπάρχει πέρασμα) |
Απρόσωπες φράσεις είναι οι φράσεις που, όπως και τα απρόσωπα ρήματα, δεν έχουν υποκείμενο συγκεκριμένο πρόσωπο ή πράγμα και σχηματίζονται από:
|
α) τα ρήματα είναι ή υπάρχει + ουσιαστικό |
Είναι ώρα να φύγουμε. Υπάρχει ελπίδα να γλιτώσει την εγχείρηση. |
|
β) το ρήμα είναι + ουδέτερο επιθέτου ή παθητικής μετοχής |
Είναι κακό να αδικείς τους άλλους. Είναι επόμενο να συναντήσεις δυσκολίες στις εξετάσεις. |
|
γ) το ρήμα είναι + τροπικό επίρρημα |
Καλύτερα είναι να φύγεις νωρίς. |
Ως υποκείμενο των απρόσωπων ρημάτων και των απρόσωπων φράσεων χρησιμοποιείται κατά κανόνα δευτερεύουσα πρόταση, η οποία μπορεί να είναι:
|
α) βουλητική (αυτές που εισάγονται με το να) |
Ενδέχεται να μην έρθει τελικά. |
|
β) ειδική (αυτές που εισάγονται με το ότι ή το πως) |
Λέγεται ότι η κατάσταση είναι πολύ άσχημη. |
|
γ) ενδοιαστική (αυτές που εισάγονται με το μήπως) |
Υπάρχει φόβος μήπως γίνει μεγαλύτερη στροφή. |
|
δ) πλάγια ερωτηματική (αυτές που εισάγονται με το τι ή το αν) |
Δε με νοιάζει τι θα γίνει. Δε με ενδιαφέρει αν Θα φύγει. |
Διάκριση προσωπικών-απρόσωπων ρημάτων
Όπως ήδη αναφέρθηκε, υπάρχουν ρήματα που μπορεί να χρησιμοποιούνται είτε ως προσωπικά είτε ως απρόσωπα. Όταν είναι προσωπικά, έχουν υποκείμενο κάποιο συγκεκριμένο όνομα που φανερώνει πρόσωπο ή πράγμα και το οποίο στην πρόταση βρίσκεται σε πτώση ονομαστική. Όταν είναι απρόσωπα, έχουν υποκείμενο κάποια εξαρτημένη πρόταση (σ’ αυτή την περίπτωση έχουμε δύο προτάσεις, αφού θα υπάρχουν δύο ρήματα : το απρόσωπο ή αυτό της απρόσωπης φράσης και το ρήμα της εξαρτημένης).
π.χ. Ο δάσκαλος φαίνεται πολύ θυμωμένος. (Το ρ. φαίνεται είναι προσωπικό και έχει υποκείμενο το ουσιαστικό Ο δάσκαλος, που βρίσκεται σε πτώση ονομαστική.)
Μου φαίνεται ότι δεν είσαι καλά προετοιμασμένος. (Το ρ. φαίνεται είναι απρόσωπο και έχει υποκείμενο την εξαρτημένη ειδική πρόταση που ακολουθεί [ότι ... προετοιμασμένος].
ΓΡΑΠΤΟΣ ΛΟΓΟΣ
Πώς δίνουμε οδηγίες για το παίξιμο ενός παιχνιδιού
Για να δώσουμε οδηγίες για το πώς παίζεται ένα παιχνίδι, αναφέρουμε:
α) Αρχικά, τα στοιχεία που αφορούν το είδος/χαρακτήρα και την προετοιμασία του παιχνιδιού, δηλαδή:
- ποια είναι η ονομασία του.
- σε ποιες ηλικίες απευθύνεται.
- ποιος εξοπλισμός χρειάζεται (υλικά).
- ποιος είναι ο αριθμός των ομάδων και των παιδιών.
β) Στη συνέχεια, τους κανόνες του παιχνιδιού, όπου δίνονται πληροφορίες για:
- την έναρξη του παιχνιδιού (π.χ. χωρισμός των ομάδων, σειρά παιξίματος κ.λπ.).
- τον τρόπο παιξίματος - εδώ αναφέρονται βήμα προς βήμα (συχνά χρησιμοποιούμε αρίθμηση: 1.2. 3...) όλες οι λεπτομέρειες για το πώς παίζεται το παιχνίδι και καθορίζεται τι απαγορεύεται και τι επιτρέπεται να κάνουν οι παίκτες.
- τον σκοπό και τον νικητή του παιχνιδιού - αναφέρεται δηλαδή πότε τελειώνει το παιχνίδι και ποιος είναι ο νικητής του.
Εδώ, επίσης, μπορούν να αναφερθούν, αν υπάρχουν, και παραλλαγές του τρόπου παιξίματος, τρόποι δηλαδή για να παιχτεί το παιχνίδι κάπως διαφορετικά (π.χ. τρόποι για να γίνει πιο εύκολο ή πιο δύσκολο).
Προσέχουμε
Όταν δίνουμε οδηγίες για το πώς παίζεται ένα παιχνίδι, χρησιμοποιούμε ρήματα σε :
- οριστική ενεστώτα (α΄ πληθυντικό πρόσωπο)· π.χ. Χωριζόμαστε σε δύο ομάδες.
- συνοπτική υποτακτική (β΄ πληθυντικό πρόσωπό)∙ πια Να χωριστείτε σε δύο ομάδες.
- συνοπτική προστακτική (β΄ πληθυντικό πρόσωπο)· π.χ. Χωριστείτε σε δύο ομάδες.
Επίσης, στις οδηγίες συχνά χρησιμοποιούμε απρόσωπα ρήματα ή απρόσωπες εκφράσεις. Π.χ. Απαγορεύεται να μετακινήσετε το πιόνι σας.-
Επιτρέπεται να ρίξετε την μπάλα μόνο δύο φορές.
Είναι απαραίτητο να συγκεντρώσετε τουλάχιστον 50 πόντους, για να συνεχίσετε.
