Η ΜΟΥΣΙΚΗ:
00:00 Συμφωνία Νο.101 (Του Ρολογιού) - Αντάντε
05:03 Κοντσέρτο για Τρομπέτα - Φινάλε Αλέγκρο
08:57 Κουσρτέτο Εγχόρδων Νο.62 (Αυτοκρατορικό) - Πόκο Αντάτζιο Καντάμπιλε
12:43 Συμφωνία Νο.100 (Στρατιωτική) - Φινάλε Πρέστο
14:22 Κοντσέρτο Για Τσέλο Νο.1 - Αντάτζιο
17:36 Κοντσέρτο για Πιάνο Νο.11 - Ούγγρικο Ρόντο
20:22 Συμφωνία Νο.94 (Της Έκπληξης) - Αντάντε
23:51 Τρίο για Φλάουτο, Πιάνο και Τσέλο Νο.2 - Ανταντίνο Πίου Τόστο Αλεκρέτο
27:02 Συμφωνία Νο.45 (Του Αποχαιρετισμού) - Πρέστο Αντάτζιο
33:15 Η Δημιουργία - Το Χάος
ΓΙΟΖΕΦ ΧΑΫΝΤΝ (1732-1809)
Ο Φραντς Γιόζεφ Χάυντν ήταν Αυστριακός συνθέτης, ένας από τους σημαντικότερους της κλασικής εποχής της μουσικής. Θεωρείται ο "πατέρας" της συμφωνίας και του κουαρτέτου εγχόρδων. Το έργο του περιλαμβάνει κυρίως οργανική μουσική — συμφωνίες και μουσική δωματίου — καθώς και φωνητικά έργα στα οποία περιλαμβάνονται κωμικές και δραματικές όπερες. Γεννήθηκε το 1732 στο χωριό Ρόραου της Αυστρίας κοντά στα σύνορα με την Ουγγαρία. Οι γονείς του δεν είχαν ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική, αν και ο πατέρας του έτρεφε ιδιαίτερη εκτίμηση για την παραδοσιακή μουσική και ήταν αυτοδίδακτος στην άρπα. Ο Χάυντν παίρνει τα πρώτα μαθήματα μουσικής κοντά στον συγγενή της οικογένειας Γιόχαν Ματίας Φρανκ και ειδικότερα στο πιάνο και το βιολί. Σε ηλικία επτά ετών γίνεται μέλος της παιδικής χορωδίας στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Στεφάνου στη Βιέννη, ωστόσο γενικά δεν λαμβάνει μία συστηματική μουσική εκπαίδευση κατά τα νεανικά του χρόνια. Σε ηλικία περίπου 17 ετών ξεκινά ο αγώνας του για επιβίωση, διδάσκει μουσική, τραγουδάει στους δρόμους και παίζει βιολί δίπλα στον Ιταλό συνθέτη Νίκολα Πορπορά. Σταδιακά το όνομά του άρχισε να γίνεται γνωστό και γύρω στο 1757 διορίζεται ως μουσικός διευθυντής στην αυλή του Κόμη Μορζίν, οπότε και συνθέτει την πρώτη του συμφωνία. Το 1760 παντρεύεται την Μαρία Άννα Αλοϊσια Απολόνια Κέλερ, όμως ο γάμος τους υπήρξε ελάχιστα ευτυχισμένος ενώ δεν απέκτησαν παιδιά. Το 1761 αρχίζει να εργάζεται μόνιμα στο παλάτι του πρίγκιπα Πολ Άντον Εστερχάζι με καθήκοντα σύνθεσης, διεύθυνση ορχήστρας, να παίζει μουσική δωματίου για και μαζί με τους πατρόνες του, και το ανέβασμα των οπερετικών έργων. Ο Χάυντν εργάστηκε στην αυλή του Εστερχάζι για περίπου 30 χρόνια, όπου συνέθεσε πλήθος συνθέσεων τόσο για τον προστάτη του όσο και για άλλους άρχοντες και ανέπτυξε το μουσικό ταλέντο του ενώ η φήμη του πλέον εξαπλώνονταν όλο και περισσότερο. Την ίδια εποχή γνώρισε και έγινε φίλος με τον Μότσαρτ από τον οποίο επηρεάστηκε σημαντικά αλλά και τον επηρέασε. Με το θάνατο του πρίγκιπα Εστερχάζι, το 1790, ο Χάυντν συνταξιοδοτείται και όπως επιθυμούσε είναι πλέον ελεύθερος να ταξιδέψει στην Αγγλία. Στο Λονδίνο το κοινό ενθουσιάστηκε με τον Χάυντν ενώ οι συναυλίες του εκεί του επέφεραν την οικονομική ανεξαρτησία. Την ίδια χρονιά, γνωρίζει τον νεαρό τότε Μπετόβεν. Το 1795 ο Χάυντν επιστρέφει στη Βιέννη, όπου εγκαθίσταται μόνιμα και συνθέτει κυρίως θρησκευτική μουσική. Το 1797 συνθέτει τη μουσική για το «Ο Θεός σώζει τον αυτοκράτορα Φραγκίσκο», η οποία αργότερα θα «ντύσει» τον εθνικό ύμνο της Γερμανίας. Το 1802 μια ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε ήδη αρκετό καιρό επιδεινώνεται σημαντικά σε σημείο που του είναι πλέον αδύνατον να συνθέσει. Ο Φραντς Γιόζεφ Χάυντν πέθανε στα τέλη Μαΐου του 1809, σε ηλικία 78 ετών, λίγο μετά την επίθεση του Ναπολέοντα στη Βιέννη. Στην επικήδεια τελετή, δυο εβδομάδες αργότερα στην εκκλησία Schottenkirche της Βιέννης, ακούστηκε το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ προς τιμή του.
(στοιχεία από : Τρελό σχολείο )