Δες το βίντεο, απόλαυσε τις εικόνες και άκου την πρωτοποριακή μουσική του Σκαλκώτα!
Η ΜΟΥΣΙΚΗ:
00:00 36 Ελληνικοί Χοροί - Ηπειρώτικος
01:24 36 Ελληνικοί Χοροί - Κλέφτικος
03:22 36 Ελληνικοί Χοροί - Ένας Αητός (Τσάμικος)
05:16 36 Ελληνικοί Χοροί - Κρητικός Ι
06:39 36 Ελληνικοί Χοροί - Συρτός
08:23 36 Ελληνικοί Χοροί - Νησιώτικος (Μια Μυλοποταμίτισσα)
10:12 36 Ελληνικοί Χοροί - Μαζωχτός (Χελιδονάκι Θα Γενώ)
12:03 Η Θάλασσα - Η Τράτα
15:27 Η Λυγερή και ο Χάρος - Ανταντίνο Τέμπο Ντι Βάλσε
18:25 Κοντσέρτο για Πιάνο - Αλέγκρο Βιβάτσε Πρέστο
19:51 Μπολερό για Τσέλο και Πιάνο
21:57 Η Επιστροφή του Οδυσσέα
24:01Κοντσέρτο για Κοντραμπάσσο - Αλέγκρο Βίβο Ε Μόλτο Ριτμάτο
26:01 Λάργκο Συμφωνικό
ΝΙΚΟΣ ΣΚΑΛΚΩΤΑΣ (1904-1949)
Ο Νίκος Σκαλκώτας ήταν Έλληνας συνθέτης. Γεννήθηκε στη Χαλκίδα στις 8 Μαρτίου 1904. Ο πατέρας του ήταν φλαουτίστας στη Φιλαρμονική της Χαλκίδας. Από την ηλικία των 5 ετών άρχισε να μαθαίνει βιολί με τον θείο του και το 1910 η οικογένειά του μετακόμισε στην Αθήνα. Γράφτηκε στο Ωδείο Αθηνών και το 1918 αποφοίτησε με την ανώτατη διάκριση («Χρυσό Μετάλλιο») για την ερμηνεία του στο «Κοντσέρτο για βιολί» του Μπετόβεν. Τα επόμενα χρόνια έπαιζε βιολί σε διάφορες εκδηλώσεις, ενώ ποιήματά του δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Νουμάς». Το 1921 λαμβάνει υποτροφία από το Ίδρυμα Αβέρωφ για ανώτερες σπουδές βιολιού στο Βερολίνο. Γρήγορα, όμως, θα προσανατολιστεί στη σύνθεση, με δασκάλους τον Κουρτ Βάιλ, τον Φίλιπ Γιάρναχ και τον πρωτοπόρο Άρνολντ Σένμπμπεργκ, ο οποίος τον εκτιμούσε ιδιαίτερα. Μαζί του έμεινε ως το 1931, χάρη σε νέα υποτροφία που του προσέφερε ο Εμμανουήλ Μπενάκης. Παράλληλα, έπαιζε βιολί σε ελαφρές ορχήστρες για να συμπληρώνει το εισόδημά του. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Βερολίνο έγραψε πάνω από 70 έργα, τα περισσότερα από τα οποία χάθηκαν. Παρά την εκτίμηση που έτρεφε στον Σένμπεργκ, δεν ακολούθησε τυφλά το δωδεκαφθογγικό σύστημα του δασκάλου του, αλλά ανέπτυξε μια δική του απόλυτα πρωτότυπη παραλλαγή. Τον Μάιο του 1933 επιστρέφει στην Ελλάδα, τον ίδιο ακριβώς μήνα που ο δάσκαλός του Άρνολντ Σένμπεργκ παίρνει τον δρόμο της εξορίας για τις ΗΠΑ, μη αντέχοντας την καταπίεση των Ναζί. Από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στην πατρίδα αντιμετώπισε τον φθόνο και την καχυποψία του μουσικού κυκλώματος, παρότι ήταν γνωστή η αξία του. Στα μουσικά πράγματα της χώρας κυριαρχούσαν άνθρωποι συντηρητικών αντιλήψεων. Ισχυρίζονταν ότι έγραφε ακαταλαβίστικη μουσική, που ήταν αντίθετη με τους κανόνες που διδάσκονταν στα ωδεία και διέδιδαν πως ήταν τρελός! Όλες οι πόρτες ήταν κλειστές για τον Σκαλκώτα. Για να ζήσει δέχεται να παίξει βιολί σε ένα από τα τελευταία αναλόγια της Κρατικής Ορχήστρας και αργότερα στις Ορχήστρες της Λυρικής και της Ραδιοφωνίας, παρά την αναμφισβήτητη αξία του ως βιολονίστα. Ως αντίδοτο, άρχισε να συνθέτει πυρετωδώς από το 1935 και ως το 1945 είχε γράψει πάνω από 100 έργα. Κλεισμένος στον δικό του κόσμο και αποκομμένος εντελώς από τις ευρωπαϊκές τάσεις ανέπτυξε ένα δικό του, εντελώς προσωπικό ύφος. Ακολούθησε μια νέα περίοδος δημιουργικής σιωπής, αλλά από το 1949 άρχισε να συνθέτει με τους παλιούς του ρυθμούς νέα έργα και να ενορχηστρώνει παλιότερα. Το νήμα της ζωής του κόπηκε ξαφνικά στις 20 Σεπτεμβρίου 1949. Δύο ημέρες αργότερα γεννήθηκε ο δεύτερος γιος του, Νίκος, που έγινε πρωταθλητής Ελλάδας στο σκάκι. Ο Σκαλκώτας ανακαλύφθηκε ως συνθέτης μετά τον θάνατό του, χάρη στην πρωτοβουλία φίλων και θαυμαστών του που ίδρυσαν την «Εταιρεία Φίλων Σκαλκώτα» για να διαφυλάξουν και να διαδώσουν το έργο του, που περιλαμβάνει πάνω από 170 έργα (κοντσέρτα, συμφωνικές σουίτες, μουσική δωματίου, χορούς και τραγούδια). Σήμερα, ο Νίκος Σκαλκώτας θεωρείται ένας από τους σημαντικούς συνθέτες του 20ου αιώνα. Ο αυστροβρετανός μουσικολόγος και κριτικός Χανς Κέλερ σε ένα κείμενό του αναφέρει ως κορυφαίους συνθέτες του 20ου αιώνα τα τέσσερα «Σ»: Σένμπεργκ, Στραβίνσκι, Σκαλκώτας και Σοστακόβιτς. Δυστυχώς, παρόλο που αρκετά έργα του ηχογραφούνται κατά καιρούς, στο εξωτερικό, στην Ελλάδα, το έργο του παραμένει άγνωστο και η πολιτεία ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε σοβαρά γι΄ αυτή τη σπουδαία μορφή του ελληνικού πολιτισμού. Το σπίτι του στην Αθήνα, στο Μεταξουργείο, στην Ιάσονος 33Α, αντί να γίνει ένας μουσικός χώρος ή μουσείο, σήμερα είναι εγκαταλελειμμένο και λίγο πριν την κατάρρευση. Σε μια Ελλάδα που τα κτίρια των εμπορικών εταιριών και των τραπεζών γίνονται όλο και πιο πολυτελή, το σπίτι του Σκαλκώτα γεμίζει με τα σκουπίδια των περαστικών και αφήνεται στο ανελέητο χέρι του χρόνου.
(στοιχεία από : Τρελό σχολείο )