 |
 |
 |
 |
Πέρα από τ' αστέρια και τη διάθεση του ανθρώπου να ταξιδέψει, πέρα από τα μεγαλιθικά μνημεία που προκαλούν απορία για το πώς χτίστηκαν, πολλές φορές ο άνθρωπος αναρωτήθηκε αν θα μπορούσε να ταξιδέψει στον χρόνο.
 |
 |
|
Ο Βρετανός συγγραφέας Χέρμπερτ Γουέλς (Herbert George Wells) |
Το εξώφυλλο του βιβλίου του Γουέλς "Η μηχανή του χρόνου" |
Από τη στιγμή που ο Χέρμπερτ Γουέλς έγραψε το βιβλίο "Η μηχανή του χρόνου" πολλοί ήταν εκείνοι που άρχισαν ν' αναρωτιούνται αν όντως θα μπορούσε να υπάρξει μηχανή που να ταξιδεύει στον χρόνο.
Από τότε έχουν γραφτεί βιβλία, έχουν ειπωθεί παραμύθια με ταξίδια στο χρόνο, έχει ασχοληθεί ο κινηματογράφος αλλά ακόμα και σήμερα παρ' όλο που οι επιστήμονες το πιστεύουν, δε φαίνεται να υπάρχει ελπίδα ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει σύντομα.
Ειρήνη Μάρρα, Η καλλονή με το φιδίσιο κορμί, σελ. 261
Λουκιανού, Ταξίδια γεμάτα περιπέτειες, σελ. 265
ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ
Τα διαλυτικά ( ¨ )
Τα διαλυτικά ( ¨ ) είναι ένα ορθογραφικό σημάδι που σημειώνεται πάνω από φωνήεν που δεν προφέρεται μαζί με το γειτονικό του. Έτσι χρησιμοποιούμε τα διαλυτικά πάνω από το ι και το υ όταν πριν από αυτά υπάρχουν τα α, ε, ο, υ, για να δηλώσουμε ότι το ι ή το υ προφέρεται χωριστά, σαν - ι - χωρίς να αποτελεί μαζί με το προηγούμενό του φωνήεν δίψηφο.
π.χ. χαϊδεύω. θεϊκός, ευνοϊκός, μυϊκός, καταπραϋντικός, ξεϋφαίνω κ.ά.
Δε χρειάζονται διαλυτικά στις εξής περιπτώσεις:
|
α) Όταν έχουμε συνδυασμούς φωνηέντων που δεν αποτελούν δίψηφα φωνήεντα |
Μωυσής, διυλίζω. πρωί, γήινος κ,ά. |
|
β) Όταν το προηγούμενο φωνήεν ανήκει σε δίψηφο φωνήεν |
παλαιικός, οδοποιία κ.ά. |
|
γ) Όταν η χωριστή προφορά των δύο φωνηέντων γίνεται φανερή από τον τόνο |
νεράιδα, δρύινος, γάιδαρος (αλλά, προσοχή: του γαϊδάρου). |
Τα διαλυτικά στα κεφαλαία γράμματα
Στην τελευταία περίπτωση (γ), όταν η λέξη γράφεται με κεφαλαία γράμματα, βάζουμε πάντα διαλυτικά, καθώς δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε την προφορά από τον τονισμό (αφού αυτός δεν υπάρχει).
π.χ. (γάιδαρος) ΓΑΪΔΑΡΟΣ, (πλάι) ΠΛΑΪ. (πλαϊνός) ΠΛΑΪΝΟΣ.
ΓΡΑΠΤΟΣ ΛΟΓΟΣ
Πώς κάνουμε μια δημοσκόπηση
Δημοσκόπηση είναι η έρευνα που κάνουμε για οποιοδήποτε θέμα υποβάλλοντας σχετικές ερωτήσεις στο κοινό και στη συνέχεια η επεξεργασία των απαντήσεων για να καταλήξουμε σε συμπεράσματα για τη γνώμη των ανθρώπων πάνω στο συγκεκριμένα θέμα.
|
Η οργάνωση μιας δημοσκόπησης |
|
|
Θέμα |
Ορίζουμε ένα συγκεκριμένο θέμα, που θα αποτελέσει τη βάση της έρευνάς μας. π.χ. «Τα μυστήρια του κόσμου». |
|
Ερωτηματολόγιο |
Θέτουμε διάφορα ερωτήματα σχετικά με το θέμα αυτό δίνοντας πιθανές απαντήσεις στο καθένα από αυτά (α, β, γ, δ...), μία από τις οποίες θα επιλέξουν όσοι συμπληρώσουν το ερωτηματολόγιο. π.χ. Ποιο μυστήριο θα θέλατε να λύσετε: α) Υπήρξε κάποτε η Ατλαντίδα και πού βρισκόταν; β) Πώς εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι; γ) Πώς δημιουργήθηκε η ζωή στον πλανήτη μας; δ) Υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες; |
|
Επεξεργασία των απαντήσεων - Διάγραμμα |
Αφού πάρουμε πίσω τα ερωτηματολόγια που μοιράσαμε, συγκεντρώνουμε όλες τις απαντήσεις, σημειώνουμε τον αριθμό των ψήφων πήρε κάθε απάντηση και γράφουμε τον αριθμό όσων πήραν μέρος στην ψηφοφορία. Στο τέλος, φτιάχνουμε κάποιο διάγραμμα (όπως αυτό της σελ. 65 του Βιβλίου του Μαθητή) όπου παρουσιάζουμε τα αποτελέσματα δημοσκόπησης, ανάγοντας τον αριθμό των ψήφων που πήρε κάθε απάντηση στην κλίμακα του 100. |
